Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος στον πανηγυρικό Ἑσπερινό τοῦ ἑορτάζοντος Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ἀναργύρων Κοκκαλοῦς

Τήν Τρίτη 31^η Ὀκτωβρίου τ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος ἀπό τούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς μας Παν/τους Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα, π. Νικόδημο Δράκο καί π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ καί τόν Διάκονο π. Ἐφραίμ Τσόλη, μετέσχε στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τοῦ ἑορτάζοντος Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ἀναργύρων Κοκκαλοῦς, ἐπί τῇ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ τῶν ἐξ Ἀσίας καταγομένων, πού ἡ Ἐκκλησία μας τούς τιμᾶ τόν Νοέμβριο.

http://www.im-ierissou.gr/index.php/2013-08-14-16-19-29/1437-2016-11-02-09-52-412017-11-07-09-52-00

Ὁ φιλάγιος Λαός τῆς Κοινότητος τῆς Κοκκαλοῦς καί τῶν περιχώρων, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐφημέριό του Παν/το Ἀρχιμ. π. Ἰουστῖνο Κεφαλοῦρο, τόν Πρόεδρο τῆς Κοινότητος Ἀπολλωνίας κ. Ἀθανάσιο Φλῶρο καί τόν Πρόεδρο τῆς Τοπικῆς Κοινότητος κ. Νικόλαο Καμηλάρη, ὑπερεπλήρωσε τόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων γιά νά λάβη τίς εὐλογίες Τους.

Στήν ὁμιλία του ὁ Ἐπίσκοπός μας, μέσα σ’ ἕνα Ναό στολισμένο μέ μεράκι καί λάμποντα ἀπό παραδοσιακή φροντίδα, ἀναφέρθηκε στήν βιοτή τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καί τῆς μητρός των Θεοδότης, ἑστιάζοντας ἰδιαιτέρως στήν πίστη τῶν Ἁγίων χάριν τῆς ὁποίας διέθεσαν τά πάντα: καί νεότητα, καί ἐπιστημοσύνη, καί σφρίγος καί ἰδίως προσφορά φιλανθρωπίας πρός τόν συνάνθρωπο.

Συνεχίζοντας ὁ Σεβασμιώτατος διευκρίνισε πώς πιστεύω στόν Θεό, δέν σημαίνει ἁπλῶς μιά γενική ἀποδοχή τῆς Τριαδικῆς Θεότητος καί τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, δηλαδή τά ὅσα μεγαλεῖα ἔπραξε ὁ Θεός γιά νά σώση τόν ἄνθρωπο στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά πίστη σημαίνει ἐπιπλέον ὅτι ἀποφασίζει ὁ πιστός ἑκούσια νά μιμηθῆ κατά πάντα τή ζωή τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου μας. Σημαίνει ὅτι παύει πλέον μέσα του ὁ παλαιός ἄνθρωπος νά ζῆ, νά κινεῖται καί νά ὑπάρχη, δίνοντας τήν θέση του στόν Ἴδιο τόν Κύριό μας, ὅπως ὁ Παῦλος τό διακηρύσσει λέγοντας: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Μ’ ἄλλα λόγια, εἶπε ὁ ὁμιλητής, ἡ πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ, ὡς φανέρωση στήν προσωπική του ζωή τῆς κατά Χριστόν σωτηρίας, εἶναι ἐκείνη πού χαρακτιρίζει τόν ἄνθρωπο ἀδελφό τοῦ Χριστοῦ καί κατ’ χάριν υἱόν τοῦ Θεοῦ, κατ’ υἱοθεσίαν, δηλαδή, κληρονόμο τῆς Βασιλείας τοῦ Πατρός. Ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἐκεῖνη πού ἐντάσσει τό πλάσμα, τόν ἄνθρωπο δηλαδή, στήν ζωή τῆς Τριαδικῆς Θεότητας καί μέτοχο τῶν ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων. Ἄλλως ἡ πίστη στόν Θεό καταντᾶ τυπική, ἐπιδερμική καί ἐν πολλοῖς ἐπικίνδυνη, καθότι καί ὁ διάβολος γνωρίζει τόν Θεό, ἔχοντας προσωπική πείρα πρός τοῦτο, ἀλλά δέν ποιεῖ τό θέλημά Του, δέν ἐργάζεται γιά τήν μετοχή στή ζωή τοῦ Χριστοῦ.

Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει ζῶ ἑκούσια ὅπως Ἐκεῖνος θέλει καί Τόν ἐρωτῶ σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μου• “τί σοι εὐάρεστον Κύριε;” καί τοῦτο ποιεῖ, τοῦτο ἐφαρμόζει ὡς προσωπική ζωή. Οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι τό ὁμολογοῦν: τήν ἐπιστήμη μας, τήν ἀναπνοή μας, τό εἶναι μας θέσαμε στή διάθεση τοῦ Κυρίου μας καί ἡ χάρις Του τά πολλαπλασίασε καί τά ‘κανε χαρίσματα πλουσιοπάροχα χάριν τοῦ ἀδελφοῦ, πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ καί ὁμολογίας – δοξολογίας τοῦ τιμίου ὁνόματός Του. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι εἶναι θαυματουργοί καί ἐνεργοῦν χάριτι Θεοῦ καί πρός ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου».